خارا، روایت سادگی و استقامته؛ کاکتوسی که با کم‌ترین نیاز، در دل خشکی و سکوت،ایستاده‌ است. نه برای جلب توجه، که برای بودن.نامش از سنگی سخت گرفته شده، اما درونش، زندگی جریان دارد، بی‌ادعا، بی‌صدا، و محکم. در تضاد میان خار و لطافت نمد، «خارا» یادآوری می‌کند که زیبایی همیشه نرم و ظریف نیست؛گاهی از دلِ سختی می‌روید.