«کِوان» سطحی‌ست در حال شدن؛ فرمی ساده که در مرزش دچار تغییر شده. انگار چیزی ناپیدا از درون، شکل را به نرمی خم کرده. این نمد در عین ایستایی، حس حرکت را دارد. مثل یک قاب که دیگر به خطوط سخت تن نمی‌دهد؛ جایی میان طراحی و رهایی.