طرح این نمد با اشکال هندسی و انتزاعی، گویی زبانی خاموش برای بیان حسهای درونی و نادیدنی است. این نقوش متقارن و در عین حال پراکنده، با ترکیبی از دایره ها، مربع ها و اشکال نامتعارف، ساختاری همچون سمفونی بی صدا میسازند که هرشکل، نت یا صدایی را در خود نهفته دارد. این نمد، با درهم تنیدگی عناصر ساده و خام، روایتگر نظم و بی نظمی در عین همزیستی است؛ همانگونه که در زندگی نیز تضادها و هماهنگیها در کنار هم معنا می یابند. آوای خاموش دعوتی است به سکوت و تأمل، تا در دل این نقوش، هر کس پژواک احساس و اندیشه خود را بیابد.