نام این اثر «ماهور» است؛ واژه‌ای که هم در دل موسیقی ایرانی طنین دارد و هم در توصیف طبیعت ایران ‌زمین جاری‌ست. ماهور، اشاره‌ای‌ست به تپه­های نرم و پیوسته‌ای که با خطوطی ملایم، خاک را به نقاشی بدل می‌کنند. در این نمد، بافت‌های لایه‌لایه‌ی رنگ‌های خاکی وخنثی، یادآور فراز و فرودهای زمین‌اند؛ جایی که درختان استوار، ساکت در چشم‌اندازی بی‌زمان ایستاده‌اند. «ماهور» نه‌تنها طبیعت را بازتاب می‌دهد، بلکه حال‌وهوای آرام، و درعین‌حال دلنشین آن را نیز منتقل می‌کند؛ فرمی که در نمد جان گرفته تا مخاطب را به درون آرامش خاک، و سکوت زمان ببرد.