در زبان پهلوی، ویاپان به ‌معنای بیابان است؛ سرزمینی خاموش، گسترده و آفتاب‌زده. این اثر، بازتابی‌ست از سکوت و سادگی بیابان در قالبی مینیمال. فرم طولی نمد، مسیر نگاه را در امتداد افق هدایت می‌کند؛ جایی که خورشید بر فراز زمین می‌تابد و چند کاکتوس تنها، نشانه‌هایی از حیات در دل خشکی‌اند. رنگ‌ها محدود و حساب‌شده‌اند، درست مانند بیابان که با کمترین عناصر، بیشترین تأثیر را می‌گذارد. «ویاپان» تجسمی‌ست از زیبایی ناب طبیعت، بدون اضافه‌گویی، خالص و بی‌پیرایه؛ مثل خود صحرا